Πώς νιώθουν οι μεγάλοι μαθητές του σχολείου μας, τα παιδιά της ΣΤ’ τάξης, στην εποχή της πανδημίας; Πώς βίωσαν αυτή την περίεργη σχολική χρονιά, για την οποία δικαιωματικά παραπονιούνται ότι τους στέρησε μια ομαλή μετάβαση από το Δημοτικό, τη μεγάλη τους οικογένεια, στη νέα πραγματικότητα του Γυμνασίου;
Τα παιδιά απάντησαν στον φόβο και την ανασφάλεια που έφερε ο κορωνοϊός με την ορμή και το θάρρος της εφηβείας. Συζητήσανε, επικοινώνησαν, εκφράστηκαν, εμπνεύστηκαν. Βρήκανε τρόπους ν' ανασάνουνε.
Και δημιούργησαν. Σχεδίασαν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους στους τοίχους του σχολείου τους, με γραμμές, σχήματα και χρώματα. Άφησε έτσι η κάθε τάξη το αποτύπωμά της στο κτίριο που αγάπησε. Ζωγράφισαν λουλούδια, βιβλία, νότες, παιχνίδια, σκάλες που μας ενώνουν και άλλα σύμβολα που τα εκφράζουν. Και όλοι μαζί έβαλαν από μια πινελιά σε μια κοινή ζωγραφιά (αντιγραφή «το Δέντρο της Ζωής», του Gustav Klimt) παρέα με τη δασκάλα τους των Εικαστικών κ. Δήμητρα Βουργαρίδη. Όπως κάνουν τα κλαδιά του δέντρου, έτσι θα ανθίσουν και θα ομορφύνουν τις ζωές τους οι αγαπημένοι μας μαθητές του ΣΤ1, ΣΤ2 και ΣΤ3.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου